یا زینب (س)

جانِ زینب بر زمین         دلبر نیزه نشین                  

انت قلبی یا حسین (2)        یا حبیبی یا حسین(2)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نور چشم مصطفی       کشته ی این سرزمین              

انت قلبی یا حسین (2)       یا حبیبی یا حسین(2)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از سم اسبان اخا آمده چه بر سرت       نیست معلوم از جفا پشت و روی پیکرت

بین عدو چون می زند تازیانه دخترت         در میان کوفیان اهل بیتت بی معین      

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بر لبان تشنه ات آب دریا شد خجل            گشت چون عریان تنت خاک صحرا شد خجل

تو به نی رفتی و نی پیش زهرا شد خجل     السلام ای کشته ی تشنه در راه دین    

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه ، ‌بی سر از چه ای ؟ یوسف زهرای من  پاره پیکر از چه ای ؟ مونس شبهای من
بی برادر از چه ای؟ دین و هم دنیای         دیده گریان پای نی خواهر زارت ببین      
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وای وای از لحظه ی بر زمین افتادنت        روی خاک کربلا تشنه سر بنهادنت
وای وای از غربتت در دم جان دادنت        تا سرت ببریده شد غرق غم شد عالمین    
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کی رود از خاطرم دیده گریان تو         مُردم از آن لحظه ی رفتن میدان تو
دست طفلان حرم، چنگ بر دامان      ترک من کردی اخا ، دل شکسته ، دل غمین   
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مصطفی و مرتضی در عزایت دیده تر         مادرم زهرا شده بر تن تو نوحه گر
انبیا در جنتند از غمت خونین جگر            دیده گریان از غمت آسمانها و زمین      

یا عباس (ع)

ای یل ام البنین   حیدر این سرزمین       به رزم تو آفرین        

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پشت و پناه حسین  شوکت و جاه حسین    نور نگاه حسین      

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فخر زمین و زمان           تکیه گه آسمان       ساقی این تشنگان  

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خیمه دعایت کند          گریه برایت کند       خدا صدایت کند 

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تکیه گه خواهرم            گریه کنت مادرم     تشنه روی از برم   

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

گریه به پیشم مکن         دل تو پریشم مکن   غمزده بیشم مکن      

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای دل و دلدار من          شمع شب تار من      یاور و غمخوار من    

علمدار عباسم     سپهدار عباسم    وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

هجر تو ناگاه شد        خیمه پر از آه شد     دیده ترت ماه شد      

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تشنه لب خسته جان    بر تو حرم نوحه خوان   بین تو مرا در فغان  

علمدار عباسم     سپهدار عباسم       وفادار عباسم

ناله های بی صدایت

جان زینب می گدازد                         ناله های بی صدایت
----------------------------------------------------------------------------------
جان رسیده بر لبم از                         غصه های کربلایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کو مجالی ای برادر در بر نعشت نشینم                        سنگ و تیغ و تیر و نیزه از تن پاکت بچینم
کاش می مردم که این سان پیکرت عریان نبینم                    بند از بندم گشوده ماتم کرببلاست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بس که گریه کرده زینب اشک در چشمش نمانده                در نمی آید صدایش بس که بهرت نوحه خوانده
ماتمت هفت آسمان را در عزای تو نشانده                         انبیا و اولیایند جمله در بزم عزایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مادرم زهرا پریشان در عزایت روضه خواند                        تن به مرگی سرخ دادی تا که دین بر جا بماند
فدر رنجی را که دیدی جز خدای تو نداند                        کاش می شد تا به میدان جان خود سازم فدایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حبس گردیده نفس در سینه من ای برادر                          بس که شیون بر تو کردم قلب من گشته پر آذر
همره دختت سکینه می زنم بر سینه و سر                          کو علمدار شجاع و مهربان و باوفایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بر اسیری ای حسین جان در رهت تن داده زینب                 دیده گریان سینه کوبان بر تنت افتاده زینب
بر بریده حنجرت لب ، صیحه زن بنهاده زینب                      می رسد بر گوش جان از عصر عاشورا صلایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
لشکر کوفه به گردم ، گر اخا غرق سرور است                      من فدای این سری که بر سر نی غرق نور است            
هر کجا نام حسین است شیعه از ذلت به دور است              در فضا پیچیده هر جا این شعار جانفزایت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
الوداع ای پاره پاره پیکر از کینه عریان                             الوداع ای غرقه خون ، بی سرافتاده به میدان
ماتمت پایان ندارد تا ابد ای شاه عطشان                         مکتب آزادگان است خط سرخ نینو

یا حسین (ع) قبلتی یا حسین

ای سپهر و آسمانم     در برت من نیمه جانم    

بر فلک رفته فغانم    پیکر پاک تو گل گون                

ثقتی یا حسین                  قبلتی یا حسین (3)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ماه بدر کامل من     داغ هجرت حاصل من

غصه تو قاتل من     هاله ای بر رویت از خون          

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه ، بر تن سر نداری     یک نفر یاور نداری

جامه بر پیکر نداری     خصم آن را برده بیرون             

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پیش چشم دختر تو     بر سر نی شد سر تو

آه ، آه از حنجر تو    که بریده کوفی دون                

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تیر بر قلبت نشاندند     پیکرت در خون کشاندند

اسب بر نعشت دواندند    غسل اعضای تو از خون           

  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آسمانها بر تو گرید    کهکشانها بر تو گرید

جمله جانها بر تو گرید    شام عاشوراست اکنون               

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از سر مرکب نگونی     غوطه ور در بحر خونی

بر زمین افتاده چونی     تشنه در این دشت و هامون ؟     

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قبله جان گشته ای تو     کشته عطشان گشته ای تو

تیرباران گشته ای تو     زخمت از اندازه افزون              

یا قاسم بن الحسن

در زمین پر بلای کربلا                                قاسمم من ، یادگار مجتبا
جان به کف شمشیر دارم من به دست            مرگ نزدم از عسل شیرین تر است
لرزه بر خصم افکند تکبیر من                          می ستاند جان از او شمشیر من
نوجوانم ، شیر از من در هراس                      مجتبایم در شجاعت بین ناس
از عمو درس وفا آموختم                                جامه ای از مرگ بر تن دوختم
می کنم من یاری ات عمو حسین                    تا درخشد بیش شمس مشرقین
پای ، جای پای اکبر می نهم                          شادمانه در رهت سر می دهم
اذن مادر را ببین در دست من                        نیست قابل بهر جانت، هست من
ای عمو منعم تو از میدان مکن                       قاسمت را بیش از این نالان مکن
ای عمو ای قبله ایمان من                            در رهت قابل نباشد جان من
دستهای من دخیل گردنت                           من ندارم تاب گریه کردنت
من ندارم تاب تنها دیدنت                             من ندارم طاقت نالیدنت
گریه هایت در خفا من دیده ام                     گوشه خیمه به تو نالیده ام
ای غریب بن غریب بن غریب                        درد جانم را تویی تنها طبیب
جان من آکنده از درد است عمو                   ده تو با اذنت به قاسم آبرو
حق آن شیری که زهرا داده ات                   اذن میدان ده برادر زاده ات
از شهادت ای عمو ردّم مکن                       وز شهیدانت عمو طردم مکن
ذره ای هم نیستم من در برت                     جاودانه می شوم در محضرت
آنقدر نالید تا اذنش بداد                             قاسم از این ماجرا گردید شاد
تا حسین اذن برادر زاده داد                        خرمن صبر حسین را برد باد
در وداع او دل عمو شکست                        اشک خون بر دیدگانش راه بست
ای فدای چشم از غم بسته اش                  شد شکسته تر دل بشکسته اش
رفت قاسم تا برون از خیمه گاه                    هر قدم برداشت مولا گفت، آه
شه به سوی خیمه گریان راه رفت                ز آسمانش دید قرص ماه رفت
رفت غمگین در حرم لختی نشست               بر چنین حالش دل زینب شکست
لخت دیگر آمد از خیمه برون                        کرد میدان را نظر با قلب خون
ناگه از میدان صدای او شنید                      رو به سوی مقتل قاسم دوید
دید کوفی قصد جانش کرده است               کاکل مویش گرفته او به دست
دم به دم می گفت قاسم ای عمو               وارهان قاسم ز تیغ این عدو
بر زمین با ناله پا را می کشید                    ناله هایش قلب مولا می درید
نوجوان می کرد گه مادر صدا                      سوخت قلب زار عمو زین ندا



تیغ زد مولا به دست آن عدو                                گشت با خون چهر قاسم روبرو
تا در آغوشش کشید آن نوجوان                            خون فرو بارید چشم آسمان
احتضار او حسین از پا فکند                                 هستی او را کشید این غم به بند
جان او از حالت قاسم فشرد                                نعش پر خونش به سوی خیمه برد
تا که زینب دیده تر این صحنه دید                          صیحه ها از سینه پر خون کشید
دید قاسم را در آغوش عمو                                زائر از سوز دل زینب مگو
از برادر نعش خونینش ستاند                               رأس قاسم بر سر دامن نشاند
دید آغشته است از خون روی او                            بوسه زد گه روی او ، گه موی مو
از رخ او خاک میدان پاک کرد                               هم گریبان در غم او چاک کرد
از غم آن سرو بستان حرم                               آتشی افتاد در جان حرم
تا هلال روی او در خون نشست                         خون ز چشمان حرم فواره بست
زائرا بس کن ، سخن کوتاه کن                           شعر قاسم ختم با صد آه کن