میلاد رسول رحمت (ص)

بـلـغ العـلـي بکمــاله

کشف الدجي بجماله
حسنت جميع خصاله

صـلـوا عـلـيـه و آلــه

آمد به زمين صداي پژواك
اي اهلِ جهان ز غصه حاشاك
وقتِ غمِ بي كسي به پايان
اسلام بياوريد بي باك
با حبّ نبي جدا شويد از
هر ناله‌ي دنيويِ اين خاك
چون آمده نوري از خداوند
ديگر نشود دلي ز غم چاك
بر دورِ سريرِ شَه نبوّت
صد جانِ فرشته گرمِ چالاك
بر سر درِ آن سرير با زر
بنوشته خط از مركَبي پاك
اين تخت نبوّت است احمد
لولاك لَما خلقتُ افلاك
*  *  *
آدم شده مستِ روي ماهش
ادريس دلش چو گردِ راهش
خضر است به مجلسش سخنران
داوود به مدحِ يك نگاهش
الياس شده خمار و مدهوش
نوح است به كشتي پناهش
يونس نظرش به بحرِ‌ ديده
يعقوب قسم خورد به جاهش
موسي كه عصا كنار انداخت
عيسي بخرد كمي ز آهش
پر آب چو زمزمِ خليل است
از حاصلِ اسمعيل چاهش
يوسف بِبُرَد به تيغ دستش
از ديدن مژه‌‌ي سياهش

هستي ز وجودِ او معطّر
پاي قدمش هزار دلبر
لعلِ لبِ او به شكلِ ياقوت
نازِ نظرش، شكوهِ ساغر
از رود ظلالِ چشم‌هايش
پر گشته سبويِ حوضِ كوثر
گويد به خودش خداي احسنت
چون خلق نموده حقِ ديگر
در نورِ جبينِ اوست عكسي
از فاطمه آن عزيزْ دختر
عبداله از او چو گرمِ خيرات
شاد از رخِ مصطفاست مادر
لب بسته چو آمنه به گوشش
لالايي آمنه‌ست حيدر
*  *  *
از خلقت او خداي سرمد
داده به تمام آدمي يد
تا حبلِ متينِ او بگيرند
نامش ببَرند هماره بي حد
از نغمه‌ي آسمانيش خلق
گرديده فلك به دستِ ايزد
با حبّ رسول اين ميسّر
ميزان تمييزِ نيكي و بد
با اوست كه جملگي حاجات
يا گشته قبول يا شود ردّ
داني ز چه روي خلق گشتيم
عالم همه نذرِ مويِ احمد
بر طاقِ جنان نوشته با نور
اجرِ صلوات بر محمّد

میلاد دو نور

دلِ اهلِ آسمان زمزمه آمد
مژده به عاشقان ابالفاطمه آمده
آمد بهارم           زيبا نگارم
دار و ندارم        يا رسول الله
يا رسول الله ـ يا رسول الله (2)
ستوده خلقت خودش خالقِ سرمد
لحظه‌ي خلقِ گلِ سيمايِ محمد
گفته كه احسنت بر اين چهره‌ي زيبا
نيست دگر همچو گلِ چهره‌ي احمد
اي عشقِ هستي            اي شور و مستي
بر دل نشستي               يا رسول الله
يا رسول الله ـ يا رسول الله (2)
جمله فرشتگان همه مستِ نگاهش
دل ببرد ز خالقش آن رخِ ماهش
قلبِ تمامِ انبياء بر سرِ راهش
بوسه زنند همه بر آن خالِ سياهش
عالم گدايت                        جان ها فدايت
مولا عنايت                         يا رسول الله
يا رسول الله ـ يا رسول الله (2)
شمس و قمر حكايت از هاله‌ي رويش
عالم و آدم همه ديوانه‌ي كويش
بسكه كرم دارد و آقاست محمّد
انس و ملك يكسره بر خوانِ نكويش
ذكرِ زبانم            شور و توانم
روحِ اذانم            يا رسول الله
يا رسول الله ـ يا رسول الله (2)