عاشورا
عاشورای امسال هم که تموم شد.
تو مجلس عزاداری وقتي براي امام حسين(عليه السلام) گريه مي‌کنيم، معمولا تو دلمون میگیم : «مردم اون زمان چقدر نامرد بودند. اگه من اون موقع بودم تا پاي جان براي امامم مي‌جنگيدم. »
بعضی وقتا تو فکر و خيالمون خودمونو جاي حُر میذاریم و میگیم: «چرا حُر؟ کاش من اونجا بودم و اولين شهيد کربلا مي‌شدم.»
یا اینکه به خودمون میگیم: « اگه من هم جاي سعید بن عبدالله بودم با تمام وجود بدنم رو مانند سپری جلوی تیرهای دشمن که در حال نماز به طرف امام حسين(عليه السلام) پرتاب می کردند قرار می دادم و از امام حسین (علیه السلام) دفاع میکردم. اين که چيزي نيست به جاي يک جان، حاضرم صد جان براي امامم فدا کنم. »
افسوس که در واقعیت اين طوری نيست. اين احساسات، يک شور و احساس زودگذر است که فقط در همين دهه محرم می مونه.
چند وقت پيش یه آدم صادق و با انصاف مي‌گفت:
«اگه ما هم، در روز عاشورا سال ۶۰ هجری بوديم، شايد از لشکريان عمر سعد نبوديم اما در سپاه امام حسين(عليه السلام) هم قرار نمي‌گرفتيم.»
پرسيدم:
«يعني چه؟! چرا؟»
گفت:
«میگن ظهر عاشورا دقيقا زماني که بزرگ ترين فاجعه تاريخ در حال وقوع بود، در فاصله چند فرسخي از کربلا، تو روستايي مردم با اين که از قضيه کربلا هم خبر داشتند مشغول دوشيدن شير و رسيدگي به امور جاري زندگي‌شون بودند و برای دفاع از امام حسین(علیه السلام) هیچ کاری نکردند. خب ما هم با اين دلبستگي‌ها و وابستگي‌هامون از همان مجموعه منفعل بوديم ديگه. مگه نه؟!»
ديدم بيراه هم نميگه.
مگه امام حسين(عليه السلام) امام زمان عصر خودشون نبودند؟ و مگه ما نيز امام زمان نداريم؟ اگر امام حسين(عليه السلام) را مظلوم مي‌ناميم و میگیم مردم نامرد اون زمان جواب "هل من ناصر ینصرنی" ایشون رو ندادند و ایشون رو تنها گذاشتند، بيش از 1300 سال است که امام زمان مانند جد مظلومشون نداي هل من ناصر ينصرني سرداده و از ما کمک مي‌خواهند و مي‌فرمايند "و اکثروا الدعا بتعجيل الفرج" (براي فرج من بسيار دعا کنيد).
ما در خيالات خودمون حاضريم با دشمن امام حسين(عليه السلام) بجنگيم ولي در واقعيت حاضر نيستيم کوچک ترين قدمي، حتي در حد خواندن روزانه يک دعاي کوچک براي فرج امام زمانمون برداريم. شايد هفته‌ها يا ماه‌ها يادي از مولايمان نمي‌کنيم، چه‌رسد به کشته شدن در راهش.
من نميگم براي امام حسين(عليه السلام) عزاداري نکنيم و آرزوي شهادت در رکاب ایشون رو نداشته باشيم، بلکه میگم براي 1300 سال پيش خيال‌پردازي نکنيم و با انجام وظایفمون در قبال امام زمانمون به رویاهامون جامه واقعیت بپوشونیم و امام زمانمون رو یاری کنیم.
چی شده که اين قدر راحت و بي خيال مثل کوفيان امام زمانمون رو تنها رها کرده و دنبال زرق و برق دنیا رفتیم و برای یاری نکردنمون هزار تا توجیه میاریم؟
به خاطر اين بی وفایی ما است که خداوند نعمت دیدار امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) رو از ما سلب کرده و ما، همچنان در دوران سخت و پر مصیبت غیبت هستیم.
هر روز بدون ظهور، عاشوراي مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
اللهم عجل لولیک الفرج
اینجانب مختار فریادی ذاکر اهل بیت عصمت و طهارت با راه اندازی این وبلاگ بر آن شدم که در دنیای مجازی سهمی در نشر مسائل فرهنگی و مذهبی خصوصا ارزش های اسلامی داشته باشم امیدوارم موردشفاعت ائمه هدی قرار بگیرم .