سفرۀ اشک مرا قابل مهمانی کن                  در قدمگاه دلم قصد چراغانی کن

حضرت دوست! مرا معتکف یادت کن       نعمت قرب به این سائلت ارزانی کن

مثل خورشیدی و نور کرمت کم نشود          به گدا ازدر شاهانه ات احسانی کن

کعبۀ ذکر تورا مُحرم حج سحرم                      به منایم ببر و نیت قربانی کن

خاطر مثل گُلت کاش مکدّر نشود                  نظر لطف براحوال پریشانی کن

دوش دربین مناجات به من می گفتی          ای پسر!پیرشدی ترک هوسرانی کن

روزه وذکرنماز تو بدردی نخورد            توبه مردانه از این طرز مسلمانی کن

گریه وناله واندوه ندارد سختی              به عمل رو کن وآن گاه دعا خوانی کن

مهدی فاطمه را باعملت راضی کن

بر در خیمۀ اوفخر به دربانی کن