من کشته ی زهر جفایم
چشم و چراغ مرتضایم
رضا غریب الغربایم
من غریبم، من شهیدم، من رضایم
شهر خراسان، کربلایم
کنار قبر با صفایم
شیعه کند گریه برایم
من غریبم، من شهیدم، من رضایم

 

از سینه ام خیزد شراره
گردیده قلبم پاره پاره
جواد می کند نظاره
من غریبم، من شهیدم، من رضایم
شهیدِ بی جرم و گناهم
نَفَس شده شعله ی آهم
شد قصرِ مامون قتلگاهم
من غریبم، من شهیدم، من رضایم
من آن امام مهربانم
که قاتلم شد میزبانم
مأمون زده آتش به جانم
من غریبم، من شهیدم، من رضایم
این قلب زار و خسته ی من
این ناله ی آهسته ی من
این حجره ی در بسته ی من
من غریبم، من شهیدم، من رضایم
اهل خراسان نوحه خواندند
خودرا به تابوتم رساندند
گل به روی نعشم فشاندند
من غریبم، من شهیدم، من رضایم