آخر شب فراق و گاه جدايي آمد

زينب ببين كه بر ما وقت جدايي آمد

حاجت روا شدم من راحت زكوفه درد

امشب شب رهايي است شام وصال يار است

زهرا به درب جنت در حال انتظار است

ديدار يار ديرين دارد عجب تماشا

محسن كنار مادر چشم انتظار بابا

ديشب بخوابم آمد يار خميده قامت

دانم كه مي شوم من راحت دگر زمحنت

يك عمر بي كسي و تنهايي و غم يار

خون دل و فراق و هجران و ماتم يار

ديگر به سر رسيده وقت سفر رسيده

زينب ببين كه زهرا در پشت در رسيده

پر مي كشم به جنت همراه او شبانه

او بنگرد سرم را من جاي تازيانه

او در جنان ببيند فرق بخون نشسته

من مي كنم زيارت از پهلوي شكسته

زينب پس از من اينجا آيي تو در اسارت

در محملت كني از راس حسين زيارت

اين كوفيان سپاهي برياري تو آرند

برروي بام كوفه در دست سنگ دارند

عباس من كجايي تو ياور حسيني

در كربلا عطشاني آب آور حسيني

در علقمه بيايي محشر به پا نمايي

تو يك تنه چو لشگر در دشت كربلايي

اما حسن گل من هستي غريب و مظلوم      

  تودر مدينه گردي چه ظالمانه مسموم