امام رضا تويي درمون دردم
امام رضا دل و نذرِ تو كردم
امام رضا همه عالم مي‌دونند
كبوترات دلا رو مي‌سوزنند
پر مي‌كشند توي صحن و سرايت
نام تو رو همه با هم مي‌خونند
هر كي‌ مي‌خواد كرب و بلا رو ببينه
يا كه بره دشتِ نينوا بشينه
اگه بره حرمِ رضا مي‌بينه
كربلا تو ايرانِ ما همينه
امشب آقا يه دلي خسته داره
يه حجره‌ي تاريك و بسته داره
منتظره كي جوادش بيايد
ناله كنان سر رو خاكا مي‌زاره
مي‌گه جواد اي گلِ نازنينم
آمد دگر لحظه‌ي آخرينم
كي مي‌شه تا بيايي اي اميدم
يه بار ديگه پسرم رو ببينم
باز دلم مثلِ پرستو شده
ديونه‌ي ضامنِ آهو شده
پر زده در مشهد دلدارِ خود
زائر آن گلشن خوشبو شده
اي دلِ من دلبرِ من يا رضا
سايهِ تو بر سرِ من يا رضا
هر شبه در خواب و خيال آورم
در دل و جان ياد تو را يا رضا
خاطرم آيد كه گرفتم بغل
پنجره فولاد تو را يا رضا
اي دلِ من دلبرِ من يا رضا
سايهِ تو بر سرِ من يا رضا
از روزي كه دل شده سيرابِ تو
تشنه‌ي سقاخونه‌ات گشته‌ است
اي كه نمك گير دلم كرده‌اي
كفترِ آب و دونه‌ات گشته‌ است
اي دلِ من دلبرِ من يا رضا
سايهِ تو بر سرِ من يا رضا